यहाँ देशको छ चिन्ता, तिमीमायामाया भन्छौ… बोलको गीतले देशको चिन्ताको सार बोकेजस्तै साँझमा ‘स्यान्ताराम’को चुस्कीसँगै देशको चिन्ता बोक्ने प्रसस्त जमात छन् ।

बेलुकीपखको घाम पश्चिमतिर आफ्नो रफ्तारमा लम्किरहेको थियो । यही साताको एक साँझ रातमाटाको एउटा
होटलमा खाजा खान छिरेँ । होटल ‘प्याक’ थियो, देशका आशलाग्दा छाउराहरु आ–आफ्नो समूहमा ‘स्यान्ताराम’को
मज्जा लिँदै थिए ।

होटलको टेवलहरु प्रायः खचाखच नै थियो । साँझ पर्दै गएकोले यो लेखक केही खुराक मिल्ने आशामा भट्टीभित्र प्रवेश ग¥यो । यताउती हेरेँ, कुनाको एउटा टेबल खालि थियो र एक सेट खाजा मगाएर त्यही खाली टेबलमा बसेँ । सँगैको अर्को टेबलमा चार–पाँचजना ‘स्यान्ताराम’को नसामा बसेकापाँचपात्रहरुको कुराहरु मलाईअलि वढी चासो लाग्यो र
चाखदिएर सुन्नथाले ।